Noardeast-Fryslân

Het is december en de discussie over wel of geen reerug bij de Kerstmaaltijd laait om ons heen weer op. Zelf hebben wij de handen vol aan onze 10-jarige dochter om uit te leggen wat een scharrelkip te maken heeft met de kap van regenwouden in Zuid-Amerika, waarom wíj geen vegetariërs zijn en waarom wij dan wél besloten hebben minimaal de helft van onze inkopen standaard in de biologische winkel te doen.

Helemaal over op bio past niet in onze portemonnaie en over het hoe en het wat van de lage prijzen in de supermarkten kunnen wij nog heel lang praten.
Dergelijke keuzes zijn natuurlijk zeer persoonlijk, maar als SP-er vind ik wat extra aandacht over het algehele dierenwelzijn in het kader van de “consumptiemaand” wel gepast.

Bij dierenwelzijn gaat het niet om wat de maatschappij wel of niet wil. Vooral de belangen van bepaalde lobby’s lijken te moeten worden gediend. Zo vindt de meerderheid van Nederland bijvoorbeeld bloedende, op elkaar gepropte varkens bij een “vers vlees” transport van Nederland naar Spanje en Italië, ronduit onacceptabel, maar worden de Europese transportrichtlijnen nog altijd niet naar behoren uitgevoerd.
Het levend vervoeren van varkens over dergelijke afstanden is sowieso al vrij bizar, maar als je dat dan toch doet, zorg dan in elk geval voor voldoende koeling, water en voer. U neemt de hond toch ook niet zonder drinken, dekentje en brokjes in de auto mee naar Frankrijk?
Dierenwelzijn mag niet ten koste gaan van de wens consumptievlees zo goedkoop mogelijk te produceren: er is geen excuus voor mishandeling.
Een vergelijkbaar verhaal geldt de bontindustrie. De meerderheid van Nederland is tegen bont, maar de minister weigert de bontindustrie te verbieden of de nertsenfok af te bouwen.
Nertsen zijn van nature solitair levende beesten, met een habitat in en nabij het water. In het korte leven dat hen in de nertsenbio-industrie is beschoren, is er haast geen mogelijkheid tot natuurlijk gedrag zoals zwemmen. Fokkers houden de dieren in kleine droge draadgazen kooitjes. Niet minder dan 3,5 miljoen nertsen worden hier jaarlijks zonder wettelijke welzijnseisen gehouden en daarna vergast. Er zit ook geen redelijk doel achter de fokkerij: voor bont zijn genoeg (modieuze) alternatieven die dier- en milieuvriendelijk zijn. Wist u dat Nederland de derde grootste nertsenbontproducent ter wereld is?
In oktober jl. presenteerde landbouwminister Verburg (eindelijk) een nota over dierenwelzijn. De kwalificatie “teleurstellend” doet de vrijwel inhoudsloze nota eigenlijk geen eer aan; het is een ronduit genante vertoning gebleken.
Niet alleen blijft alle verantwoordelijkheid voor veranderingen bij de sector liggen en wil men geen stap verder zetten dan Europa voorschrijft; ook komt er geen verbod op de verrijkte kooi voor kippen, de marginaal minder dieronvriendelijke opvolger van de legbatterij.
Over welzijnsregels voor schapen, geiten, konijnen, kalkoenen en eenden gaat de minister later nadenken en “oh ja”, er komt ook geen wettelijk verbod voor dierenmishandelaars om nog langer dieren in hun bezit te hebben.
Het kabinet doet dus, met veel omhaal van woorden, vrijwel niets. Het is minimaal triest te noemen dat de bewindslieden van PvdA en ChristenUnie, ondanks de grote woorden over dierenwelzijn in hun verkiezingscampagne en dito programma’s, hebben ingestemd met deze Nota Dierenwelzijn (door SP-Kamerlid Krista van Velzen beschreven als de “Nota Dieren-wel-pijn”).
Dierenwelzijn gaat in de visie van de SP hand in hand met het bevorderen van biologische landbouw. Hoewel veel boeren een groot hart voor hun dieren hebben en er (gelukkig) in verhouding weinig meldingen zijn van verwaarloosd vee, blijven de dieren in de eerste plaats producent van consumptiemelk en consumptievlees. Dat is in de biologische landbouw niet anders. Een boer moet uiteraard ook eten en de SP gunt iedereen een goede boterham. De vraag die ieder voor zich dient te beantwoorden is: “Welke mogelijkheden heb ik om mijn dieren een zo goed mogelijk leven te geven”. Zij betalen immers terug met hun “producten” c.q. met hun leven. De vraag die de overheid, in ons geval de (agrarische) gemeente Achtkarspelen dient te beantwoorden is: “Hoe gaan wij om met vergunningen voor en aanvragen door nertsfokkers en veetransporteurs en wordt het niet tijd voor een voorkeursbeleid ten aanzien van de biologische landbouw”.
Etische overwegingen dus in deze maand van “In de Menschen een Welbehagen”; nu nog allemaal een scharrelkalkoen met Kerst.

Hetty Kloosterman-Combs,Twijzel
SP-Noordoost Fryslân