Noardeast-Fryslân

Er zijn de afgelopen jaren binnen de SP een aantal "raadsleden" luid en publiekelijk aan het mekkeren geslagen over de manier waarop de SP geld verdient.
En ook de PvdA klaagt steen en been - bij monde van Guusje ter Horst - over onze vette aktie-bankrekening.
Als het aan haar lag werd onze methode bij wet verboden, immers, via via geld aannemen van (grote) bedrijven en belanghebbenden, ook buitenlandse, dat moet kunnen, maar mensen die hun principes daadwerkelijk náleven en de buit verdelen, dat kan natuurlijk niet.
Per slot van rekening kan de PvdA niet onderdoen voor b.v. een Rita Verdonk, die een TON ontvangt van een schimmige holding-maatschappij op Cyprus, of andere partijen waarvan het totaal niet duidelijk is hoe ze aan hun centen komen, zoals b.v. een Geert Wilders.

Toen we nog een klein partijtje waren met een maar een paar raadsleden, wethouders en kamerleden viel het allemaal niet zo op, en werden onze kamerleden afgedaan als geitewollensokken zielepoten met een heilige missie.
Maar nu we over een flink aantal kamerzetels, wethouders en raadsleden beschikken, loopt onze gezamenlijke bankrekening óók flink op.
En daar worden de andere partijen helemaal akelig van: geld = politieke slagkracht, en partijpolitieke principes dienen per traditie uitsluitend op het goedgelovige volk te worden toegepast - de elite staat daar natuurlijk boven.

Waarom is de SP nou zo rijk? Dat komt door de typische SP-methode die afdrachtsregeling heet, en gebaseerd is op de principes van MENSELIJKE WAARDIGHEID, GELIJKWAARDIGHEID en SOLIDARITEIT.
Raadslid zijn is vrijwilligerswerk, en ieder raadslid ontvangt een vergoeding die afhankelijk is van de grootte en drukte binnen een gemeente.
Maar als je voor de SP in de raad gaat zitten, moet je ervoor tekenen deze vergoeding aan de partij af te staan.
Onder het motto: gij zult niet rijk worden van vrijwilligerswerk, worden op deze manier baantjesjagers en gelukzoekers buiten de deur gehouden: je zit namelijk niet voor jezelf in de raad maar in opdracht van de inwoners van de gemeente.
Maar natuurlijk moet een raadslid er financieel nou ook weer niet op achteruit gaan, dus ontvangt ieder raadslid 25% van deze vergoeding terug van de partij, voor de gemaakte extra kosten (denk aan presentabele kleding, vervoer en abonnementen).
En mocht je er dan nóg op achteruit gaan wordt er simpelweg méér dan 25% teruggegeven - tot 100%, indien nodig.

(Ook moet je als beginnend raadslid een verklaring tekenen dat je, in het geval dat je er een puinhoop van maakt, je de zetel terug zal geven aan het plaatselijke partijbestuur wanneer het daarom verzoekt. Een vrij logische eis, dunkt me. Evengoed zijn er dan nog raadsleden die een zetel proberen te stelen, alsof ze niet hebben begrepen waar ze voor tekenden!)

Het *gevaar* van de SP-afdrachtsregeling is, dat heel Nederland op deze manier kan zien dat kopstukken als Agnes Kant en Jan Marijnissen van hun buitengewone inzet geen cent wijzer worden. Zij verdienen niet meer dan een gemiddeld salaris - een kwart van wat de anderen op het pluche binnenhalen. Want de afdrachtsregeling geldt ook (in iets andere vorm) voor wethouders, Kamerleden en zelfs eventuele ministers.
Hiermee geven onze kanjers een voor andere politici angstaanjagend voorbeeld: zij zetten zich belangeloos in! Zij nemen met al hun kwaliteiten genoegen met een modaal inkomen! Ze wensen niet rijk te worden over de ruggen van de belastingbetalers! Ze houden zich aan hun principes!
Dát kan natuurlijk niet in onze moderne graaicultuur, dat moet verboden worden, volgens Guusje... dat is eng, dat is "misbruik", dat is pas écht knalrood.