Noardeast-Fryslân

Heeft u hem al gezien, dé film? Hoewel er niet echt iets nieuws werd getoond en verteld, was ik toch onder de indruk van “het even op een rijtje zetten” van de feiten. Ik heb meteen nóg een aantal spaarlampen aangeschaft. Niet dat ik me illusies maak; ook zonder mijn inspanning zal het poolijs verder smelten. Als we niet verzuipen straks dan mogen we dan van geluk spreken als we als Nederlandse vluchtelingen nog ergens naar binnen kunnen en bij de gratie mogen inburgeren.
Als onze planeet trouwens grotendeels onbewoonbaar wordt in de nabije toekomst, wat hebben we dan nog aan al die goede voornemens voor een betere maatschappij? Moeten we niet alles heel snel relativeren en prioriteiten gaan stellen? Of blijven we allemaal als onnozele kikkertjes zitten wachten tot we gered worden? Al Gore liet het mooi zien in zijn “An inconvenient truth”. De kikker die in een pan heet water wordt gegooid springt er van schrik weer uit, de kikker die in een pan water zit dat langzaam verhit wordt, is niet meer alert en blijft rustig zitten. Hij wordt uiteindelijk kikkersoep.